Ciałko Vatera-Paciniego jest receptorem dotyku i silnego ucisku.
Ciałko Vatera-Paciniego (ciałko blaszkowate Vatera-Paciniego) to tzw. mechanoreceptor, a dokładnie tangoreceptor, czyli receptor pozwalający odbierać bodźce związane z dotykiem i uciskiem. Znajduje się w tkance podskórnej (głównie skóry palców i sromu), w ciałach jamistych prącia, a także w okostnej, ścięgnach i torebkach stawowych. Odpowiada za głębokie lub intensywne doznania wibracyjne, odbiera informacje związane z rozciąganiem i silnym uciskiem skóry. Ma eliptyczny kształt, na który składa się akson z ułożonymi wokół niego naprzemiennie blaszkami i płynem. Nazwa ciałka Vatera-Paciniego pochodzi od nazwisk odkrywców tego receptora: niemieckiego anatoma Abrahama Vatera i włoskiego anatoma Filippo Paciniego.
Ciałka Vatera-Paciniego są częścią skóry właściwej.
Dowiedz się więcej o receptorach skórnych